تطبیق واژه «اساطیر» در قرآن از منظر مفسرین فریقین و علمای اسطوره

قرآن، این نور پرفروغ هدایت بشری که در قالب کلام بر حضرت محمد(ص) نازل شده است از اسلوب‌های مختلف محاوره رایج در بین عقلا، من‌جمله از زبان تمثیل و نماد برای تفهیم حقایق برتر به انسان‌ها استفاده کرده است. در قرآن و از نگاه مفسران فریقین، تقابل دیرینه جبهه‌ی حق و باطل در اسلوب‌های گوناگون برای بشر بیان شده است. در این میان شاه‌بیت جبهه باطل مشرکان مکه، از واژه « اساطیر » حمل بر وقایع « مهمل » می‌کرده‌اند. در این مقاله واژه « اسطوره و اساطیر » در یک تحقیق تطبیقی، میان نظرات مفسران فریقین و دریافت‌های علوم جدید، مورد بررسی قرار گرفته است.بدین معنا که واژه مذکور در قرآن به عنوان اشتراک لفظی کاملا منطبق بر حیطه های علمی اسوره است. حاصل آنکه منظور مشرکان از این واژه، داستان‌های دروغین و وهم‌آلود بوده. اما دانش‌های جدید، واژه اسطوره به عنوان حقایق و باورهای متافیزیکی، انسان در اعصار پیش انگاشته شده است و کاربرد خاص خودش را دارد.